Kiedy projektanci optyki mówią o soczewkach optycznych, mają na myśli pojedynczy element soczewki lub grupę elementów soczewki (rysunek 1). Przykłady soczewek monolitycznych obejmują soczewki płasko-wypukłe (PCX), soczewki podwójnie wypukłe (DCX), soczewki asferyczne itp. Przykładami elementów składowych są soczewki telecentryczne, obiektywy do korekcji nieskończoności, przedłużacze wiązki itp. Każda kombinacja składa się z szeregu soczewek elementy soczewki, każdy o określonej geometrii soczewki, która na swój sposób kontroluje światło.

Rysunek 1: Soczewka płasko-wypukła (pojedynczy element po lewej stronie) i telecentryczna soczewka obrazowa (połączenie elementów po prawej stronie)

Prawo załamania Snella

Zanim zagłębisz się w każdy typ geometrii soczewki, zastanów się, w jaki sposób soczewki optyczne załamują światło, wykorzystując właściwości załamania światła. Załamanie to sposób, w jaki światło odbiega od pewnej wartości, gdy wchodzi do ośrodka lub je opuszcza. Odchylenie jest funkcją współczynnika załamania światła ośrodka i kąta padania światła w stosunku do normalnej powierzchni. Właściwość ta podlega prawu załamania Snella (równanie 1), gdzie n1 jest współczynnikiem załamania padającego ośrodka, θ1 jest kątem padającego światła, n2 jest współczynnikiem ośrodka załamującego, a θ2 jest kątem załamania światła światło. Prawo Snella opisuje związek pomiędzy kątem padania i kątem transmisji światła podczas jego podróży przez różne ośrodki (rysunek 2).

Prawo załamania Snella

Zanim zagłębisz się w każdy typ geometrii soczewki, zastanów się, w jaki sposób soczewki optyczne załamują światło, wykorzystując właściwości załamania światła. Załamanie to sposób, w jaki światło odbiega od pewnej wartości, gdy wchodzi do ośrodka lub je opuszcza. Odchylenie jest funkcją współczynnika załamania światła ośrodka i kąta padania światła w stosunku do normalnej powierzchni. Właściwość ta podlega prawu załamania Snella (równanie 1), gdzie n1 jest współczynnikiem załamania padającego ośrodka, θ1 jest kątem padającego światła, n2 jest współczynnikiem ośrodka załamującego, a θ2 jest kątem załamania światła światło. Prawo Snella opisuje związek pomiędzy kątem padania i kątem transmisji światła podczas jego podróży przez różne ośrodki (rysunek 2).

Rysunek 2: Prawo załamania Snella